یکی از مفاهیمی که در ادبیات مهاجرت جهت تحلیل جریان­‌ها و الگوهای مهاجرتی مورد استفاده قرار می­‌گیرد، مفهوم شبکه است. هدف از این مقاله بررسی نقش و اثرگذاری انواع مختلف شبکه‌ها را در ماندگاری مهاجران در در منطقه عسلویه و کنگان است. مطالعه به لحاظ روش، توصیفی-تحلیلی و به لحاظ اجرا پیمایشی و با استفاده از تکنیک پرسش‌نامه ساخت‌­یافته انجام گرفته است. حجم نمونه شامل 654 نفر نیروی کار مهاجری است که در منطقه عسلویه و کنگان ساکن می­‌باشند. نتایج نشان داد شبکه‌های خویشاوندی، فامیلی و دوستی در حرکت مهاجران به سمت جامعه مقصد اثرگذاری قابلِ‌توجهی دارند و اثرگذاری آن‌ها بعد از مهاجرت در طی زمان کاهش می‌یابد. این شبکه‌ها در شکل‌دهی به جریانات مهاجرتی بعدی اثرگذار هستند اما در تعیین میزان مدت ماندگاری مهاجران به‌ویژه مهاجرانی مانند مهاجران نیروی کار که با محیط، شرایط و روابط جدیدی ارتباط پیدا می کنند، اثرگذاری کمتری خواهند داشت. در میان شبکه‌های قبل از مهاجرت، شبکه فامیلی، اثرگذاری معناداری در ماندگاری مهاجران دارد و از میان شبکه‌های پس از مهاجرت، شبکه‌های درون و برون سازمانی تأثیر معناداری بر ماندگاری اقامتی مهاجران در منطقه دارد. همچنین اندازه شبکه­های پس از مهاجرت نیز نقش مهمی در مدت زمان ماندن مهاجران دارد، یعنی مهاجران دارای شبکه بزرگتر، مدت زمان بیشتری در منطقه صنعتی پارس جنوبی خواهند ماند. براساس نتایج برآمده از تحقیق، بهینه‌نمودن مقصد به‌لحاظ امکانات رفاهی، فراهم‌نمودن امکانات بهداشتی و پزشکی، بهینه‌نمودن مسکن‌های سازمانی ماندگاری مهاجران در مناطق صنعتی را تحت تاثیر قرار خواهد داد.