وضع مالیات، سیاستی اقتصادی است که اهداف خاصی ازجمله کسب درآمد برای دولت جهت ارائه کالاها و خدمات عمومی، ایجاد محدودیت برای فعالیت های سوداگرانه و تخصیص بهینه منابع را دنبال می کند و به همین ترتیب معافیت های مالیاتی نیز نوعی ابزار حمایتی محسوب می گردد که باید از چارچوب اقتصادی برخوردار باشد تا آثار مثبت وضع مالیات را خنثی نکند. در همین راستا جهت گسترش صادرات صنعتی و تسهیل دسترسی کشورها به بازارهای جهانی، فعالیت اقتصادی اشخاص حقیقی و حقوقی در مناطق آزاد تجاری و صنعتی از مالیات بر درآمد و دارایی موضوع قانون مالیات های مستقیم به مدت بیست سال معاف گردیده است. حکم مذکور، در مقام اجرا موجد ابهام درخصوص شمول معافیت مالیاتی در این ماده بر حقوق بگیران صاحبان مشاغل و مستخدمین گردید. بر همین اساس هیئت عمومی دیوان عدالت اداری به موجب دادنامه شماره 344 مورخ 20/3/1399 تسری معافیت مقرر در ماده (13) قانون چگونگی مناطق آزاد تجاری ـ صنعتی به حقوق کارکنان واحدهای مستقر در مناطق آزاد تجاری و صنعتی را فاقد وجاهت قانونی تشخیص داد. به منظور رفع ابهام مذکور طرح استفساریه ماده (13) قانون چگونگی اداره مناطق آزاد تجاری ـ صنعتی جمهوری اسلامی ایران به مجلس شورای اسلامی تقدیم گردید که در ادامه به بررسی آن خواهیم پرداخت: